ดอกไม้ที่เคยสวยงามนับวันก็เฉาไปตามเวลา
คนเคยอยู่ในสายตาเวลาล่วงเลยยิ่งมองไม่เห็น
คำพูดที่บอกว่ารักพอยิ่งนานวันก็ไปไม่เป็น
ความคิดถึงกระดอนกระเด็นไปอยู่ที่ใคร
จากแหนหวงกลายเป็นห่างเหิน
เธอเริ่มเดินไม่จับมือฉัน
เอ่ยวาจาคำลาสั้นสั้น
บอกให้ฉันรอ ก็รอมาตั้งนานแล้ว
คนรักกันเธอต้องเห็นใจ
อย่าคิดว่าทำอะไรแล้วเขาไม่เสียน้ำใจไม่เสียน้ำตา
ก็ตัวห่างไกลแล้วใจมันคิดไปไกลมากมายต่างๆ นานา
ว่าเธอมีใครมาแทนที่ฉัน ในบางเวลา
ทิ้งให้รอแล้วโทรบอกเลิก เจอหน้าจะตีให้ตาย
เธอทำฉันเหมือนตัวอะไร ที่โดนปล่อยไว้ในกลางทุ่งนา
เห็นใจกันหน่อยได้ไหม ถ้าเธอไม่รักก็แค่พูดมา
อย่าปล่อยให้รอรอรออย่างนี้ เหมือนไม่มีตัวตน
คนรักกันเธอต้องเห็นใจ
อย่าคิดว่าทำอะไรแล้วเขาไม่เสียน้ำใจไม่เสียน้ำตา
ก็ตัวห่างไกลแล้วใจมันคิดไปไกลมากมายต่างๆ นานา
ว่าเธอมีใครมาแทนที่ฉัน ในบางเวลา
ทิ้งให้รอแล้วโทรบอกเลิก เจอหน้าจะตีให้ตาย
เธอทำฉันเหมือนตัวอะไร ที่โดนปล่อยไว้ในกลางทุ่งนา
เห็นใจกันหน่อยได้ไหม ถ้าเธอไม่รักก็แค่พูดมา
อย่าปล่อยให้รอรอรออย่างนี้ เหมือนไม่มีตัวตน
ทิ้งให้รอแล้วโทรบอกเลิก เจอหน้าจะตีให้ตาย
เธอทำฉันเหมือนตัวอะไร ที่โดนปล่อยไว้ในกลางทุ่งนา
เห็นใจกันหน่อยได้ไหม ถ้าเธอไม่รักก็แค่พูดมา
อย่าปล่อยให้รอรอรออย่างนี้ เหมือนไม่มีตัวตน
อย่าปล่อยให้รอรอรออย่างนี้ เหมือนไม่มีตัวตน
เธอทำเหมือนฉัน ไม่มีตัวตน